လယ္တီ ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးသားေတာ္မူေသာ စုိင္ျပင္ ေသရည္ေသရက္ ေမတၱာစာ

              ေက်းဇူးရွင္ ပထမ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ေသရည္ေသရက္ ေမတၱာစာ ႏွစ္ပုဒ္

ေရးသားခဲ့ပါတယ္ ပထမေမတၱာစာကေတာ့ ၁၂၄၈ ခုႏွစ္မွာ ေရးသားေတာ္မူတဲ့ “စုိင္ျပင္ ေသရည္ေသ

ရက္ ေမတၱာစာ” ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယ ေမတၱာစာကေတာ့ ၁၂၄၉ ခုႏွစ္မွာ ေရးသားေတာ္မူေသာ “ဒီပဲယင္း

ေသရည္ေသရက္ေမတၱာစာ” တို႕ ျဖစ္ပါတယ္။
   
     ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ နယ္ခ်ဲ႕တုိ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ၁ ႏွစ္ခန္႕အၾကာတြင္ စုိင္ျပင္ေသရ

ည္ေသရက္ ေမတၱာစာကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သူတပါး၏ လက္ေအာက္တြင္ အမ်ိဳး

ဘာသာ သာသနာ ညိွဳးႏြမ္းေနခ်ိန္တြင္ ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်းမွဳကို စည္းစည္းလံုးလံုး

ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွိေစခ်င္ခဲ့ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဒါယကာရင္းျဖစ္ေသာ စုိင္ျပင္

ရြာသူႀကီး ဦးစုိင္းသည္ အရက္ကေလး တျမျမႏွင့္ အျမင္မေတာ္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္

ႀကီးသည္ ဦးစုိင္းကို ဆံုးမရန္ အေၾကာင္းျပဳၿပီး စုိင္ျပင္ ေသရည္ေသရက္ေမတၱာစာကို ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါ

တယ္။ ၎ေမတၱာစာတြင္ အရက္ေသာက္သူတုိ႕၏ ျဖစ္ပ်က္ပံု အရက္၏ ဆုိးက်ိဳးတရားမ်ားကို ယခုလုိ

ေဖၚျပထားပါသည္။

         ယမန္အခါ၊ စိုင္ျပင္ရြာသို႕၊ ဆရာတစ္ေထာက္၊ ေလးငါးရက္ၾကာ၊ ကိစၥတာႏွင့္၊ လာစဥ္ေခါက္က၊

ေသာက္မွဳစားမွဳ၊ ကစားမွဳမ်ားကုိ၊ ဘယ္သူဟုမေရြး၊ တုိ႕ထုိက္တုိ႕ကံ၊ တို႕အရာမ္ႏွင့္ ဆက္ဆံသူအေပါင္း

ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ၾသ၀ါဒေပးမည္ဟု၊ အေရးတစ္ခု အႀကံျပဳၿပီးမွ၊ အႏုအရင့္၊ အမွဳကိုခ်င့္ျပန္ေသာ္၊

ေၾသာ္.... တို႕ေက်ာင္းဒကာ၊ နဂိုရင္းက၊ မဖ်င္းဘူးပါဘဲႏွင့္ ခုခါမွာ၊ ေလ်ာက္လ်ားလူ႕စာဂ၊ ေဖာက္ျပား၍၊

ေမွာက္မွားသည့္အခ်က္ကို၊ အရွက္ႀကီးတမင္ခဲြသလို၊ လူထဲတြင္မေတာ္တတ္ေပဟု၊ ပရိတ္သတ္မပါ၊

 ႏွစ္ကုိယ္ေကာင္းေတြ႕ကာမွ၊ သာယာေခ်ာေမာ အဆိုးအေကာင္း၊ က်ိဳးအေၾကာင္း၊ ေကာင္းေကာင္းႀကီး

ေဟာရလွ်င္၊ ေခ်ာေပမည္ ဧကန္ဟု၊ အႀကံႏွင့္ေခ်ာင္းပါသည္ကို၊ ႏွစ္ကိုယ္ေကာင္းသက္သက္၊ မေတြ႕သည့္

အတြက္ေၾကာင့္၊ ယခုအခါမွာ ဆရာလည္းအား၊ လူႀကံဳလမ္းႀကံဳ၊ စခန္းႀကံဳႏွင့္ စံုခိုက္ျငားေသာေၾကာင့္၊ 

တရားက်န္းဂန္၊ ဟုတ္တုိင္းကို ျပန္လုိ္က္မည္။

       လူရုပ္မေပၚ၊ လူေစာ္မနံ၊ လူဟန္မရ၊ လူ စတိတံုး၊ လူတုိင္းမုန္းစရာ၊ လူယုတ္မာ အျဖစ္မွာမူကား၊

အေသခၤ်ေယ်ာ၊ မေရတြက္ႏုိင္ဟု၊ ေသေသာက္သူျဖစ္ပံုကုိ၊ သနစ္ကုန္ျဖတ္ပိုင္း၍ သည္အတုိင္းလာေခ်

သည္။

           သင္ ေက်ာင္းဒကာ စုိင္ျပင္ရြာသူႀကီးမွာလည္း၊ အမ်ိဳးမွန္သည့္၊ အဖိုးတန္ျဖစ္ပါလွ်က္၊ ကံစုတ္

ဥာဏ္ယုတ္၊ ဘာမဟုတ္သည့္၊ လူႏုပ္လူမဲြ လူ႕ဆန္ကဲြ၊ လူ႕ဗလခ်ာ၊ လူရာမေရာက္၊ လူေဘာက္ေသာက္

တို႕၊ ေသာက္ၾကစားၾက၊ ေမွာက္မွားၾက၍၊ အဓမၼညစ္တီ၊ အလဇၨီအက်င့္ဆုိးမ်ားကို၊ အမ်ိဳးႏွင့္္ခ်င့္ခ်ိန္၊ 

ဂုဏ္သိမ္ႏွင့္ခ်င့္ႏြယ္၊ အရြယ္ႏွင့္ခ်င့္စား၊ တရားႏွင့္ခ်င့္ေျမွာ္၍၊ ၿပီၿပီသားမေလ်ာ္၊ မေတာ္သည့္အမွဳ

မ်ားကုိ စဥ္းစားႀကီးျဖစ္ဘိ၍၊ ပ၀တၱိ-ပဋိသန္၊ အသိဥာဏ္အၾကြယ္သားႏွင့္၊ အပါယ္လား မခံပါလင့္။   ။