တန္းခဲြ ဘီ က ကေလးေတြ

     ႏွစ္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ  အဂၤလန္က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔

စိတ္ပညာရွင္ေတြ တိုင္ပင္ၿပီးပညာေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ေလ့လာစမ္းသပ္မႈတစ္ခု လွ်ိဳ႕၀ွက္ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသတဲ့။
       အဲဒီေက်ာင္းမွာ သက္တူရြယ္တူ ကေလးေတြအတြက္ တန္းခြဲႏွစ္ခု ရွိသတဲ့။ စာသင္ႏွစ္အကုန္မွာ

 ေနာက္ပညာသင္ႏွစ္သစ္က်ရင္ကေလးေတြကို သင့္ေတာ္ရာ တန္းခြဲမွာ ေနရာခ်ထားေပးႏိုင္ေအာင္

အရည္အခ်င္းစစ္စာေမးပြဲတစ္ခု သီးသန္႔   က်င္းပသတဲ့။ အဲဒီ စာေမးပြဲရဲ့ေအာင္စာရင္းကိုေတာ့ ထုတ္ျပန္

ေၾကျငာ မေပးဘဲလွ်ိဳ႕၀ွက္ထားလိုက္သတဲ့။ အေျခအေနမွန္ကိုေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ ေလ့လာစူးစမ္းတဲ့

စိတ္ပညာရွင္ႀကီးေတြသာ သိသတဲ့။အဲဒီ အစီအစဥ္ကိုေက်ာင္းသားမိဘေတြ၊လက္ေအာက္ငယ္သား ဆရာ

ဆရာမေတြ မသိၾကဘူးတဲ့။

        စီစဥ္ပံုက ဒီလိုပါ။ ပညာသင္ႏွစ္အသစ္ ေရာက္တဲ့အခါ ကေလးေတြကို တန္းခြဲ ႏွစ္ခုမွာေနရာ

ခ်ထားေတာ့ ကေလးအုပ္စု ႏွစ္ခုကို ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ အရည္အခ်င္း တူေနေအာင္ လုပ္လိုက္သတဲ့။

အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲမွာအဆင့္(၁)ရတဲ့ ကေလးကို အဆင့္ (၄)၊ အဆင့္ (၅)၊ အဆင့္ (၈)၊

အဆင့္ (၉)၊ အဆင့္ (၁၂)၊အဆင့္ (၁၃) . .ရခဲ့တဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ တစ္ခန္းထဲမွာထားလိုက္သတဲ့။

တစ္ျခားတစ္ခန္းမွာေတာ့ အဆင့္ (၂)၊ အဆင့္ (၃)၊အဆင့္ (၆)၊အဆင့္ (၇)၊အဆင့္ (၁၀)၊ အဆင့္ (၁၁) . . .
ရခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို ထားလိုက္သတဲ့။စာေမးပြဲ ရလဒ္အေပၚမူတည္ၿပီးကေလးအုပ္စု ႏွစ္ခုကို

အရည္အခ်င္း ညီမွ်ေအာင္ ခြဲေပးထားသလို ကေလးႏွစ္အုပ္စုကိုသင္ၾကားေပးမယ့္ ဆရာဆရာမ

ႏွစ္အုပ္စုကိုလည္း အရည္အခ်င္း တူႏိုင္သမွ်တူေအာင္ ခြဲၿပီးခန္႔ထားေပးလိုက္သတဲ့။ စာသင္ခန္း ႏွစ္ခန္းနဲ႔

သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြကိုလည္းတူေနေအာင္စီစဥ္ေပးလိုက္သတဲ့။အစစ အရာရာ ညီမွ်ေနေအာင္

စီစဥ္ထားေပမယ့္ သိသာတဲ့ ခြဲျခားမႈတစ္ခုေတာ့ရွိသတဲ့။အတန္းတစ္ခုကို

“တန္းခြဲ (ေအ)”လို႔ နာမည္ေပးလုိက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုကို “တန္းခြဲ(ဘီ)”လို႔နာမည္ေပးလိုက္သတဲ့။

         စာသင္ႏွစ္ စၿပီ။ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို ကေလးႏွစ္အုပ္စုရဲ့ အရည္အခ်င္းက အတူတူပဲ။

စာသင္ေပးတဲ့ ဆရာဆရာမေတြရဲ့အရည္အခ်င္းကလည္း အတူတူပဲ။ စာသင္ခန္းနဲ႔ သင္ေထာက္ကူ

ပစၥည္းေတြကလည္းအရည္အေသြးအတူတူပဲ။ ဒါေပမယ့္ (ေအ)တန္းက ကေလးေတြဟာေတာ္ၾကတယ္၊

(ဘီ)တန္းက ကေလးေတြကေတာ့ ညံ့ၾကတယ္လို႔  အားလံုးက ထင္ေနၾကသတဲ့။ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔

စိတ္ပညာရွင္သုေတသီေတြကလြဲလို႔ေပါ့။

     တစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသားမိဘေတြဆိုရင္ သူတို႔သားသမီးေတြ (ေအ)တန္းေရာက္သြားတာကိုအံ့ၾသမဆံုး

ျဖစ္ေနၾကသတဲ့။ သူတို႔ကေလးေတြ ဒီေလာက္ေတာ္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ၾကပဲကိုး။ေတာ္တဲ့ကေလးေတြကို

၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းၾကသတဲ့။ ဆုေတြခ်ၾကသတဲ့။ မ်က္ႏွာသာ ေပးၾကသတဲ့။အခြင့္အေရး ေပးၾကသတဲ့။

(ဘီ)တန္းက ကေလးေတြရဲ့ မိဘေတြကေတာ့ ကေလးေတြကိုညံ့ရမလားလို႔ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၾကသတဲ့။

စာမွ မႀကိဳးစားတာလို႔ အျပစ္ေျပာၾကသတဲ့။ ညံ့တဲ့အတြက္ဒဏ္ခတ္တဲ့အေနနဲ႔ ေပးေနက် အခြင့္အေရး

ေတြကိုေတာင္ ရုပ္သိမ္းလိုက္ၾကသတဲ့။ ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြကလည္း (ဘီ)တန္းက

ကေလးေတြကို ခြဲခြဲျခားျခား ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ဆက္ဆံၾကသတဲ့။ ဒီလို ညံ့တဲ့ကေလးေတြကိုသင္ျပေပးေနလို႔

အလကားပဲေနမွာ၊ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ ျဖစ္လာမယ့္ဟာေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ယူဆၾကသတဲ့။

       ဒီလိုနဲ႔ စာသင္ႏွစ္ ကုန္သြားေတာ့ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲ လုပ္ျပန္သတဲ့။စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္း

ကေတာ့အားလံုး ေမွ်ာ္ထားတဲ့ အတိုင္းပဲ။ ဘာမွ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ဘူး။(ေအ)တန္းက ကေလးေတြဟာ

(ဘီ)တန္းက ကေလးေတြထက္အျပတ္အသတ္ သာေနပါေရာတဲ့။အေတာ္ဆံုး ကေလးေတြကိုပဲ (ေအ)ခန္း

ထဲမွာထားခဲ့ၿပီးအညံ့ဆံုး ကေလးေတြကို (ဘီ)ခန္းထဲမွာထားခဲ့တာလို႔ အားလံုးက ထင္ေနၾကသတဲ့။

အေျခအေနမွန္ကုိသိတဲ့ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ သုေတသီစိတ္ပညာရွင္ေတြကလြဲလို႔ေပါ့။

       တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြဟာ သတ္မွတ္ခံရတဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာၾကရတာပါ။ဆက္ဆံခံရတဲ့အတိုင္း

ျဖစ္လာၾကရတာပါ။  ယံုၾကည္ခံရတဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာၾကရတာပါ။ ကေလးေတြတင္လား။ လူႀကီးေတြေရာ

ဘယ္လိုလဲ။အတၱေလာကရဲ့ မိုက္မဲမႈေအာက္မွာဘယ္လိုမ်ား သတ္မွတ္ခံေနၾကရပါသလဲ။ ဘယ္လိုမ်ား

ဆက္ဆံခံေနၾကရပါသလဲ။ ဘယ္လိုမ်ား ယံုၾကည္ခံေနၾကရပါသလဲ။

    အမိုက္အမဲ အတၱေလာကရဲ့သတ္မွတ္မႈ၊ ဆက္ဆံမႈ၊ ယံုၾကည္မႈေတြကို ဘယ္လိုဘယ္ပံု ခံယူၾကမလဲ။

                                                                     ေဒါက္တာအရွင္အာစာရ

-----

Ref: pp 19-20, The Class B Kids, "Opening the Door of Your Heart and other Buddhist tales

of Happiness" by Ajahn Brahm Thomas C. Lothian Pty Ltd 132 Albert Road,

SouthMelbourne, Victoria 3205 First published 2004 Printed in Singapore

 by Brahm Education Centre 2006 - 5000 copies

                              ဖတ္မိတာေလးေတြ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလုိက္တာပါ

မူရင္း http://www.rahuladhammaschool.org/2012/12/blog-post_13.html