အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ သဘာ၀အစီအမံတစ္ခုလို႕ ေျပာရင္ရမွာပါ။ ေသးငယ္တဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြက
အစ လူအထိ သဘာ၀နဲ႕ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေစတဲ့ အစီအမံေတြ ရွိၾကစၿမဲ မဟုတ္လား။
ဥက ေပါက္ဖြားတဲ့ သတၱ၀ါဆုိတာ အေတာင္ပံပါတဲ့ ၾကက္၊ ငွက္ေတြနဲ႕တြားသြားသတၱ၀ါေတြပဲ
ျဖစ္တယ္။ ၾကက္၊ ငွက္ေတြၾကေတာ့ အသုိက္ေတြ လုပ္ေနတတ္ၾကတယ္။ တြားသြားသတၱ၀ါေတြ
က်ေတာ့ ၀ပ္က်င္းေလးေတြ ရွိေနတတ္တယ္။ အဲဒီလုိ အသုိက္ေတြ၊ ၀ပ္က်င္းေတြထဲမွာ ဥပံုသ႑ာန္
ေပါက္ေနတာမုိ႕ ပုိၿပီး ဆံ့တယ္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ အလံုးအ၀န္းမညီတဲ့ ၾကားထဲမွာ ေလ၀င္
ေလထြက္ ရွိေစတယ္။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ လံုး၀န္းတဲ့အပုိင္းသာ လိမ့္သြားႏုိင္ၿပီး မညီညာတဲ့ဘက္က
မလိမ့္ႏုိင္ဘူး။ ဒ့ါေၾကာင့္ ျပင္ညီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အသုိက္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ကို လိမ့္ထြက္မသြားႏိုင္တဲ့
အတြက္ ဥကုိ ထိခိုက္ေစမယ့္ အႏ ၱရာယ္ ကင္းႏုိင္တယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ
ဥေပၚမွာ အေႏြးဓါတ္ေလးေပးဖုိ႕ ၀ပ္ယူတဲ့ ေနရာမွာ ဥပံုသ႑ာန္မွ ပုိၿပီး အဆင္ေျပတယ္။
တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္ အသုိက္ ဒါမွမဟုတ္ ၀ပ္က်င္း သဘာ၀ကိုလုိက္ၿပီး ဥပံုသ႑ာန္ေတြ
ကြာျခားခ်က္ ရွိတတ္ပါတယ္။ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥနဲ႕ ငွက္ဥ ကြာျခားသလုိ ေတာင္ကမ္းပါးယံေတြမွာ
ေနထုိင္တဲ့ ငွက္ေတြဥတဲ့ဥ ပံုသ႑ာန္ေတြကို ေသျခာေလ့လာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူ႕သဘာ၀
အစီအမံနဲ႕သူ ရွိေနတာ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္တယ္။
မိခင္ျဖစ္သူက ဥတစ္လံုးကုိ ဥယူတယ္ ဆိုတဲ့ အေနအထားကိုၾကည့္ရင္ အူလုိင္းေတြထေစၿပီး
ေရွ႕ကုိ တြန္းကာတြန္းကာနဲ႕ ဥျပြန္ကေန ထြက္လာရတာပါ။ ဥျပြန္ထဲအထိ ဥရဲ႕ အခြံဟာ သိပ္
မာေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလနဲ႕ထိေတြ႕လုိက္ေတာ့မွသာ မာသြားတာပါ။ ဥျပြန္ရဲ႕ ၾကြက္သားေတြက
အပုိင္းလုိက္၊ အပိုင္းလုိက္ အားျပဳရင္း ညွစ္ထုတ္ယူရတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ၾကြက္သားအင္အား
က်ဲက်ဲခ်ဲ႕ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လံုး၀ုိင္းၿပီး ႀကီးေနတယ္။ ညွစ္ရင္း ညွစ္ရင္းနဲ႕ အားနည္းသြားတဲ့အခါ
ၾကြက္သားခ်ဲ႕ႏုိင္တဲ့အား နည္းသြားတာေၾကာင့္ အျပင္ေရာက္တဲ့အခါ ၀ုိင္းစက္ေနတဲ့ ပံုသ႑ာန္
မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဥပံု ေပါက္သြားရတာပါပဲ။
No comments:
Post a Comment