တစ္ခါက သခ်ာၤပညာရွင္ၾကီး “ ယူကလစ္ ” ကုိ သူ႔တပည့္တစ္ေယာက္က အခုလိုေမးပါသတဲ့။
“ ဆရာၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ဆရာၾကီးသင္ ေပးတဲ့ ဂဲၾသေမၾတီပညာဟာ လက္ေတြ႔မွာ ဘာအသံုးက်မွာလဲ
ခင္ဗ်ား ” ။
“ ယူကလစ္ ” က ဒီတပည့္ကို ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး။ အေစခံတစ္ေယာက္ကုိ ေခၚၿပီး အခုလို
အမိန္႔ေပးလုိက္ပါတယ္။“ ဒီသူငယ္ကုိ အသျပာနည္းနည္း မ,စလုိက္ပါကြယ္။ ”“ ယူကလစ္ ” လုိ
လူမ်ိဳးကို ပညာရွင္ ( Academic )လုိ႔ေခၚပါသည္။ သူ႔တပည့္လို လူမ်ိဳးဟာ “ ပညာရွင္ ” မဟုတ္ပါဘူး။
လြန္ေရာကၽြံေရာ “ ပညာသည္ ” ( Technician ) လို႔သာ သတ္မွတ္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။“ ပညာရွင္ ”ရဲ႕
စိတ္ဓာတ္ဟာ “ အက်ိဳးစီးပြား ” နဲ႔ မယွဥ္ပါဘူး။ ပညာကိုသာ တရိႈက္မက္မက္ ရွာေဖြေနလိုသူျဖစ္တယ္။
သူ႔ရဲ႕ ကုိယ္စိတ္ႏွလံုးသံုးပါးကို အဆက္မျပတ္ လႈံ႕ေဆာ္ေနတာဟာ ေငြေၾကးမဟုတ္ပါဘူး။
ဂုဏ္ပကာသနလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ပုိင္ခြင့္ အာဏာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အေသြးအသားထဲမွာ
ကိန္း၀ပ္ေနတဲ့ “ ကုိယ္ပိုင္အဟုန္ ” သာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဟုန္က သူ႔ကုိေမာင္းေန တယ္။
သူ႔ဘ၀ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ပညာရွာဖုိ႔ပဲ။ ပညာဟာသူ႔အတြက္ အလုပ္ျဖစ္သလို
သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ထဲမွာ “ သိျခင္း ” ဆိုတဲ့ အရည္တစ္ခုခုနဲ႕ တ၀က္ထိေရာက္ေအာင္ ျဖည့္လိုက္ပါ။
က်န္တ၀က္မွာ မသိျခင္းဆုိတဲ့ ေလဟာနယ္ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီဖန္ခြက္ကို ပညာရွင္တစ္ေယာက္
လက္ထဲထည့္လိုက္ရင္ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ။ ပညာရွင္ရဲ႕အာရံုဟာ သိၿပီးသားေတြထဲမွာ
ေက်ာက္ခ်ေနမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူ႔အတြက္ မသိေသးတဲ့အပိုင္းဟာ သိၿပီးသားထက္
ပိုအေရး ၾကီးေနပါလိမ့္မယ္။ “ မသိျခင္း ”ဆုိတဲ့ နယ္ေျမသစ္ထဲမွာ ေတာနင္းရွာေဖြဖုိ႔ပဲ
သူအားသန္တယ္။ တျခားဘာကိုမွ စိတ္၀င္စားလိမ့္ မယ္မဟုတ္ဘူး။“ ပညာရွင္ ”
ကုိဆင္စြယ္နန္းနဲ႔တြဲၿပီး ေျပာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ သာေရး နာေရးေတြကုိ ဘာမွမထိ၊
မသိဘဲလူေတြနဲ႔ ကင္းကြာေနသူေပါ့။ ဆင္စြယ္နန္းေပၚက ရလာႏိုင္စရာရွိတဲ့ ပညာရဲ႕တန္ဖိုးကုိ
မွန္းဆသူေတြကေတာ့ ဒီလုိျမင္ၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပညာရွင္ေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးကုိ
( ဆင္စြယ္နန္းပဲ ျဖစ္ေစေတာ့ )တမင္ဖန္တီး ေပးတက္ၾကပါတယ္။
“ ပညာသည္ ပညာအတြက္ ” ( Knowledge for the sake of Knowledge ) ဆိုတာပညာရွင္ရဲ႕
မေၾကညာတဲ့ မူ ၀ါဒလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ “ ဘာအတြက္ ”၊“ ညာအတြက္ ” ဆိုၿပီး လက္ရံုးဆန္႔တန္းေလ့
ရွိသူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ဒီသေဘာ ကို ဘ၀င္က်လွမယ္ မထင္ဘူး။
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြထက္ လက္ေတြ႔အက်ိဳးစီးပြားကုိၾကိဳျမင္ႏုိင္စြမ္းသူမ်ားကေတာ့
နားလည္ေပးႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။စင္စစ္မွာေတာ့ “ ပညာသည္ ပညာအတြက္ ”ဆိုတာ ေခါမဒႆနဆရာေတြရဲ႕
လုပ္ထံုးလုပ္နည္းပါ။ အထူးသျဖင့္ သခ်ာၤပညာရွင္ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သိၿပီး ပညာတစ္ခုကို အေျခခံၿပီး
မသိေသးတဲ့ပညာကုိဆက္ရွာ။ သိၿပီဆုိတာနဲ႔ ဒါကိုအေျခခံၿပီး ေနာက္မသိေသး တာကို ဆက္ရွာ။
သိၿပီဆုိတာန႔ဲ ဒါကို အေျခခံၿပီး မသိေသးတဲ့ ပညာကုိဆက္ရွာ။ ဒီလုိနဲ႔ ပညာခရီးသည္ဟာ “
အၾကြင္းမဲ့သိျခင္း ” ( Absolute True ) ဆီကုိဦးတည္ၿပီး မေမာမပန္း ခရီးဆက္ေနပါလိမ့္မယ္။
ေလာကီမွာ “ အၾကြင္းမဲ့” ဆိုတဲ့ျပည့္စံုမႈ မ်ိဳးမရႏိုင္ေလေတာ့ ပညာခရီးဟာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ
မဆံုးႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွင္ေတြဟာ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာဆီကုိ မနား တမ္း ခရီးဆက္ေနတဲ့
“ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေလ့လာေနၾကသူမ်ား” ( Continual Learners) ျဖစ္ပါတယ္။
#Credit_Original_Writer
No comments:
Post a Comment